MEVROUW VAN ROODEN
Ik drink op de spijt
De dromen die ik had
Voel heimwee naar de tijd,
Die nog vol beloften zat
De kaarten zijn verdeeld
De bruid heeft het verbruid
En ik staar naar mijn beeld
Daar in de spiegelruit
Die vrouw daar, ja die ken ik
Het komt nooit meer, nooit meer goed!
Ik vaar op mijn Titanic
Mijn ijsberg tegemoet
't Feestorkestje klinkt nog,
Maar beneden wordt gehoosd
Proost...!